سالها پیش در یک مرکز اختلال یادگیری فعالیت می کردم روزی در یکی از جلسات مشاوره‌ام با مادری ملاقات داشتم که درباره‌ی وضعیت نابسمان عملکرد پسرش در پیش دبستانی به من مراجعه کرده بود.مادر مستاصل و ناامید عنوان کرد که مربی پیش دبستانی بارها با او جلسه گذاشته  که وضعیت تحصیلی و عملکرد پسربچه اش بسیار ضعیف تر از هم کلاسی هایش است و اگر به همین منوال پیش برود پسرک مجبور خواهد بود سال آینده نیز مجدد پیش دبستانی را تکرار کند یا وارد مدرسه کودکان استثنایی شود.

مادر بیان می کرد که فرزندش بسیار کودک حرف گوش کن وآرامی است و اصلا اهل شیطنت در کلاس نیست اما نمی داند چرا مطالبی که بیان می شود در مغزش نمی رود…

از مادر خواستم جلسه آینده همراه فرزندش برای اجرای تست بینه مراجعه کنند

همانطور که پیش بینی می کردم کودک ضعف در مهارت های کلامی و کاهش شدید تمرکز داشت و هوشبهر او “80” بود

پس از 6 ماه که تحت بازی درمانی و کلاس های تقویت توجه و تمرکز قرار گرفت مجدد به کمک آزمون استنفورد آزموده شد و در کمال شگفتی هوشبهر او به عدد 105 ارتقا یافته بود! و همان سال توانست وارد پایه ی اول ابتدایی شود.

جدیدترین نتایج پژوهش ها ثابت کرده اند که محرک های محیطی تا 33 درصد می توانند هوشبهر را افزایش دهند.

توجه کنید که اجرای یک آزمون مناسب  دریک زمان مناسب و اجرای برنامه های درمانی تا چه حد توانست روی سرنوشت تحصیلی این کودک اثرگذار باشد.